Historie

Een vogelvlucht over de geschiedenis van Stichting Dekenaal Weerter Missiethuisfront (DWMT).

Het begin

Op donderdag, 13 januari 1955 belegde professor G. Lipperts – professor was toentertijd op het Bisschoppelijk College in Weert de aanspreektitel voor de priesterdocenten – een oriënterende vergadering over een mogelijke oprichting van een stichting, die alle missieactiviteiten in het Weerterland zou coördineren, een Missiethuisfront. Dit onderwerp werd op zaterdag, 16 april 1955 besproken met de pastoors en rectoren van Weert.

De idee van een “thuisfront” was opgekomen naar voorbeeld van het Thuisfront voor naar Nederlands-Indië uitgezonden militairen. Zo'n thuisfront vormde toen een waardevolle schakel in het contact tussen "onze jongens overzee" en hun familie en vrienden in Weert. Aangezien Weert een groot aantal missionarissen telde met een aanzienlijke achterban vond het initiatief voor een Missiethuisfront veel bijval.

Enkele bestuursleden van het eerste uur.
Boven van links naar rechts: Huub Mertens, Bert Roordink, mw Stef Hendrikx en Prof. Bettinger.
Onder van links naar rechts: Mathieu Meeuwis, Pater Coenen en Frans Nies.

Zaterdag, 12 juli 1956 werd een akte voor notaris Nijsten verleden en was de definitieve oprichting van “Stichting Weerter Missiethuisfront” een feit. De eerste voorzitter van de stichting was professor G. Lipperts.

Tot de doelstellingen van het toenmalige Missiethuisfront behoorden zowel het bevorderen van de missiegedachte in het algemeen als het onderhouden van het contact met en de daadwerkelijke steun aan de ruim 70 Weerter missionarissen.

De oprichters van het Weerter Missiethuisfront - aanvankelijk actief binnen de stad Weert en het kerkdorp Tungelroy - hadden echter te weinig rekening gehouden met de bestaande structuur van de parochiële missiecomités, die met de pastoor van de parochie als voorzitter of moderator vrij autonoom werkten. Ondanks dat deze comités dezelfde doelstellingen hadden als het Weerter Missiethuisfront, mocht het Missiethuisfront een coördinerende rol vooralsnog niet te beurt vallen. Veel overleg en nog meer goede wil waren er nodig om de parochiële missiecomités op één lijn te laten opereren.

Eén Weertlands Missiethuisfront

Dit leidde op 22 november 1998 tot de oprichting van “Stichting Dekenaal Weerter Missie Thuisfront” (DWMT), waarin de activiteiten van de Dekenale Vastenactie en die van het Weerter Missiethuisfront werden gebundeld. ‘Groot Nederweert’ (Ospel, Eind, Budschop en Nederweert-dorp) en de toenmalige gemeente Stramproy traden toe tot de nieuwe stichting en hun missionarissen en oud-missionarissen (broeders, paters, wereldheren en zusters) werden door het DWMT geadopteerd.

Sinds dat moment kan men werkelijk spreken van één Weertlands Missiethuisfront, dat succesvol opereert.

Jubileumviering

Op zondag, 21 april 1996 werd bij het veertigjarig bestaan van het Weerter Missiethuisfront tijdens een plechtige Eucharistieviering een informatiezuil in de Sint Martinuskerk ingewijd, waarbij vele missionarissen aanwezig waren. Op die zuil stonden de namen van de Weerter missionarissen uit heden en verleden. Deze lijst werd na de oprichting van het Dekenaal Weerter Missie Thuisfront geactualiseerd en aangevuld.

Ter gelegenheid van het 45-jarig bestaan van DWMT werd op zondag, 25 november 2001, het feest van Christus Koning, een folder over de gebeurtenissen rond het Missiethuisfront uitgegeven. Op die zondag werd in alle parochies de Eucharistie gevierd voor alle levende en overleden missionarissen uit het Dekenaat Weert.

Gouden Missie Thuisfront

Sinds ongeveer een decennium worden de praktiserende en rustende missionarissen van Weert (met Tungelroy, Swartbroek), Stramproy,  Nederweert (Ospel, Eind, Budschop en Nederweert-dorp) en Kelpen-Oler tot de doelgroep gerekend. Het Missiethuisfront telt nog steeds tientallen vrijwilligers en is zeer actief.

Op zondag, 26 november 2006 heeft het Dekenaal Weerter Missie Thuisfront zijn vijftigjarig bestaan gevierd.

De feestdag begon met een plechtige Eucharistieviering in de Dekenale Stadskerk St. Martinus te Weert, waarbij deken Hans Franken geassisteerd werd door pastoor Jan Braun van de Martinusparochie en de missionarissen: de Weerter pater Johan Visser die 50 jaar missionaris is en in Cambodja werkt, de Ospelse pater Piet Cuijpers die vanuit Rome de Salvatoriaanse missionarissen over de hele wereld aanstuurt en pater Frans Mertens, die jarenlang in Zuid Afrika en Ghana heeft gewerkt en thans in Deurne woonachtig is.

Tijdens deze feestelijke Hoogmis zong het Groot St. Martinuskoor de Mis van Frauenberger.

De feestpredicatie werd door pater Cuijpers op deze feestdag en tevens het hoogfeest van Christus Koning gehouden.

“Ieder zijn missie”

Aan het eind van de viering werd door de heer Pierre Kuppens, voorzitter van het Dekenaal Weerter Missie Thuisfront, het eerste exemplaar van het prachtige jubileumboek "Ieder zijn missie" aan deken Franken aangeboden.

Ook de oudst aanwezige missionaris de in Boshoven geboren Zuster Perpetua (Toos) op ’t Root mocht ‘Ieder zijn missie’ namens alle missionarissen in ontvangst nemen.

Ter afsluiting van dit gouden jubileum was er op deze zonnige zondag een druk bezochte receptie in Sociëteit Amicitia te Weert. Een hoogtepunt was, dat de oud-secretaris de heer Hans Kruitwagen uit handen van de Weerter burgemeester Jacques Niederer de versierselen behorend bij de Koninklijke onderscheiding Lid in de Orde van Oranje Nassau kreeg uitgereikt voor zijn dertigtal jaren als vrijwilliger actief binnen de gemeente Weert te zijn geweest.

De schrijvers van “Ieder zijn missie”, de heren Pierre Kuppens, Henk Tillemans en Jos van de Wouw werden door de vicevoorzitter van de stichting de heer Henk Füchs gehuldigd voor de belangeloos bovengemiddeld verrichte werkzaamheden. Hun dames mochten als dank een fleurig boeket in ontvangst nemen.

Na de H. Mis respectievelijk de receptie vond “Ieder zijn missie” gretig aftrek.

Het boek laat de samenhang zien tussen de gebeurtenissen van de laatste vijftig jaar en beschrijft de ontwikkeling van kerk en maatschappij, van geloven tot ontkerkelijken. Het toont alle pausen, bisschoppen van Roermond en dekens van Weert tussen 1956 en 2006.

Het boek beschrijft de ontwikkeling van de katholieke missionering gedurende een halve eeuw, vooral vanuit het perspectief van de Weertlandse missionaris.

Het eerste hoofdstuk laat de missie in veranderende tijden zien, van het rijke Roomsche leven uit de vijftiger jaren via de roerige zestiger en zeventiger jaren naar het rustiger vaarwater van de eeuwwisseling. De jaren van bloei, waarin tegelijkertijd een vijftigtal missionarissen uit het Weerterland overal in de wereld actief waren, zijn definitief voorbij; momenteel is nog een tiental op het wereldtoneel actief. De wezenlijke wijzigingen in missionering komen aan bod, met een visie op de toekomst daarvan.

Hoofdstuk 2 geeft een overzicht van de 173 paters, broeders, zusters en seculiere geestelijken die als missionaris in de afgelopen decennia vanuit het Weerterland over de wereld uitgetrokken zijn.

In hoofdstuk 3 vinden is de geschiedenis van het Dekenaal Weerter Missie Thuisfront te lezen, met een klein portret van alle voorzitters en Weerter dekens sinds 1956.

Het rijk geïllustreerd boek besluit met een zeer uitvoerig register, waardoor het boek aan bruikbaarheid wint.